Władca indo-greckiego królestwa Menander I

Między 180 rpne a 10 rne w północnych Indiach istniało Królestwo Indo-Greckie założone przez Demetriusza, syna Eutydema. Jednym z władców państwa był Menander I, który był albo dowódcą, albo namiestnikiem grecko-baktryjskiego króla Demetriusza I. historycy nie wykluczają również takiej możliwości, że Menander był pochodzenia królewskiego. Istnieje wersja, według której jego żona Agatokleja mogła być córką Demetriusza.

O wyprawach Menandra nad rzekę Ganges pisał Antyczny historyk Strabon, jego historię potwierdzają indyjskie źródła tekstowe. Menander poprowadził masową kampanię wojskową przeciwko Imperium Shunga, jednak po serii bitew musiał zawrócić. Potężną podstawę jego armii stanowiły słonie bojowe i rydwany. W czasie walk wódz używał miotających maszyn drewnianych. Z rodzinnej Aleksandrii przeniósł się do bogatego, wysoko rozwiniętego miasta Sagalu – wśród Greków był znany jako Eutydemia.

W źródłach buddyjskich Menander jest wymieniany jako rozmówca mnicha z Nagaseny, który zadziwił króla swoją mądrością. Menander starał się wprawić myśliciela w zakłopotanie swoimi trudnymi pytaniami, jednak Nagasena, za każdym razem radząc sobie z kolejnym zadaniem, wykazywał głębię myślenia. Nadal nie ma dokładnych informacji o tym, czy Menander przyjął buddyzm, jednak po śmierci króla nadal był czczony przez arhatów, zachowując prochy.